Abdurrahman Aydın Ağabeyimiz, tam da böyle bir insandı. Sert ve tavizsiz mizacının ardına gizlediği derin merhameti ve elli yılı aşan hizmet hayatıyla, tanıyan herkesin kalbinde bir iz bıraktı.

“Biz Nurcu olamadık, olmaya gayret ediyoruz.”

Bu mütevazı sözler, ömrünü hakikat ve hizmet yoluna adamış, yiğit bir insana aitti. O, bu sözü dilinden düşürmezdi. Çünkü ona göre “Nurcu” olmak, iddia edilecek bir unvan değil, ömür boyu sürecek bir gayret, bir mücadele, bir hizmet yolculuğuydu.

Onun hikâyesi, bir hizmete adanmışlık hikâyesidir. Her şey, 1968-69 yıllarında Kütahya’da asker ocağında bir arkadaşı vesilesiyle Risale-i Nurlar ile tanışmasıyla başladı. O tanışıklık, hayatının miladı oldu. Trabzon’a döndüğünde Müslüm Selçuk ve Ramiz Selçuk gibi ağabeylerin yanında soluğu alarak yaklaşık yarım asrı devirecek bir hizmet yolculuğuna ilk adımını attı. Bu yolun, Kur’ân hakikatleri üzerine kurulu, menfaatsiz ve tamamen ahirete yönelik bir yol olduğunu gördüğünde ise “tamamen........

© Yeni Asya