Gerçi meslekî yönden kendimi yeterli görüyordum, ama köy okulları da dahil olmak üzere ilçenin bütün okullarının eğitim ve öğretim gibi önemli meselelerinin sevk ve idaresi gibi tecrübe, kapasite, kabiliyet gerektiren bir görevi ve sorumluluğu üstlenmenin hiç de kolay olmayacağını bildiğimden her ne kadar bir tereddüt içinde olsam da hiç beklemediğim böyle ısrarlı bir teklifi istemeyerek de olsa kabul ettim.

Kerhen de olsa kabul etmek zorunda olduğum böyle bir görevden dolayı bir taraftan halet-i ruhiyemde hasıl olan bir sıkıntı ve stres beni rahatsız ederken; bir taraftan da hemen herkesin gıpta ile bakarak, talip olduğu ve eline geçmediği küçük de olsa bana teklif edilen böyle bir makamdan dolayı doğrusu his ve hevesin sevkiyle seviniyordum.

İleride maruz kalacağım sıkıntıları, musibet ve belâları hiç düşünmeden, bütün yakın akrabalarımın, dost ve ahbaplarımın bulunduğu doğup büyüdüğüm memleketimde kendi kendime tam da rahat ve huzur içinde bir hayat geçirir ve rahat-ı kalp ile emekli olurum diye hayal ediyordum.

Gelin görün ki “Evdeki hesap çarşıya uymadı.” Kısa bir süre sonra hiç de tahmin etmediğim bana........

© Yeni Asya