Aslında bu hayranlıktan öte şöhretli şahısların Müslümanlık şahs-ı mane-visine teslim oluşuydu. Meşhur ve şöhretli bir şahıs olmak artık kimsenin ayakta kalmasını sağlamayacaktı. Başkaları tarafından olabildiğince yükseltilenler, yükseltildikleri yerden yine kendi elleri ile ineceklerdi. “Meşhur ediplerin ‘Muallâkat-ı Seb'a’ nâmıyla şöhretşiar kasidelerini o dereceye indirdi ki…” ifadesi bu inişin nasıl bir ‘derecede’ olduğunun en açık ifadesidir. Bu nedenle Lebid’in kızı son derece akıllı davranarak babasının şiirini kendisi........

© Yeni Asya