Bunlara karşı ancak ihlâs ve tesanüdleri ile muhkem bir şahs-ı manevî dayanabilir. Bu şahs-ı manevî ihlâs ve tesanüd sırrını kaybettiği anda karşısındaki zındıka şahs-ı manevîsine mağlup olmaya başlar. Çünkü ihlâs ve tesanüd hakikatinden yoksun olmak sebebiyle bütün gücünü dahilde sarf eder. Harice karşı kullanacağı kuvvetini kendi içerisinde eritip bitirir. Menfî şahs-ı manevîlerin istediği tam da budur. Kendilerine karşı mukabele edebilecek güçte olan müsbet şahs-ı manevîleri dâhilde tarafgirlik ve kavgaya tutuştururlar.

Onlar birbiri ile uğraşırken hedef ve gayelerine........

© Yeni Asya