Siz çizdiniz, karaladınız, sustunuz…

Biz adını andıkça secdeye düştük,

Siz güya güldünüz inkârın ortasında,

Biz gözyaşımızla abdest aldık,

Yüzümüzü O’na döndük.

Siz bir çizgi sandınız,

Biz her harfine ümmet olduk.

Siz kâğıda kir dökerken,

Biz kalbimizi temizledik ismiyle.

O’nu bir an bile unutmamak için,

Yüreğimizi mihrap bildik adına.

O, öyle bir nur ki,

Taş bile duysa ağlar.

Bir yetim düşün,

Âlemleri rahmet olarak gönderilmiş.

Sen........

© Yeni Asya