Adada yaşayanların büyük çoğunluğu Rum’du. İşyeri tabelalarında Türk ismine rastlamak çok nadirdi. Hepimizin bildiği iki kişiyi hatırlıyorum. Cumartesi öğleden sonra ve Pazar günleri ancak şehre çıkabiliyorduk. Tek eğlence yerimiz Sinemacı Namık’ın sinemasında Türk filmleri izlemekti. Kahraman, gözükara bir denizci Karadeniz’in dalgaları ile boğuşmuş, Gökçeada-Çanakkale arasında büyük yük teknesiyle ihtiyaçları taşıyıp adeta adadakilerin karnını doyuran Ali Dağlı’yı bilmeyen var mı? Çarşamba- Cumartesi günleri İstanbul- Gökçeada arasında sefer yapan iki vapur vardı. Onlar da liman olmadığından Kaleköy açıklarında demirler, küçük teknelerle yolcular taşınırdı.

İlginç değil mi? Gemi seferleri Çanakkale -Gökçeada arasında değildi. Çünkü İmroz’dan İstanbul’a gidip orada işyeri olan zengin Rum tüccarlar vardı. İlkokul ikinci sınıfa geçen Rum çocuklarından zeki ve başarılı olanlar kilise tarafından her türlü masrafı karşılanarak İstanbul- Heybeliada’da Özel Rum okullarında eğitim görürlerdi.........

© Yeni Asya