Bediüzzaman1922’de Ankara’ya gider… “Yunan’a galebesinden neşe alan ehl-i imanın kuvvetli efkarı içinde, gayet müthiş bir zındıka fikri, içine girmek bozmak ve zehirlendirmek için dessasane çalıştığını gördüm “Eyvah!” dedim “Bu ejderha, imanın erkanına ilişecek…”1

Onun çıkaracağı en büyük fitne “Tabiatçılık” cereyanı olacağını hissettiğinden Arabî de olsa “Tabiat Risalesini” neşreder. (Bu risale 1933'te Yirmi Üçüncü Lema olarak neşredilir)

Bu risalede, tabiatın yaratılmış olan bir mahluk olduğunu, yaratılmış olanın, yaratma kabiliyeti olamayacağını ispat ederek zındıka komitesinin planlarını bozar.

Tabiat Risalesinin başında; “(23. Lema) Tabiattan gelen fikr-i Küfriyi dirilmeyecek bir surette öldürüyor, küfrün temel taşını........

© Yeni Asya