O halde, Kur’ân ile Peygamber (asm) arasındaki bağ kurulmuştur. Bu bağ başka dinlerdeki gibi değildir.

“... Çünkü bir İsevî, Müslüman olsa, İsâ Aleyhisselâmı daha ziyade sever. Bir Mûsevî, Müslüman olsa, Mûsa Aleyhisselâmı daha ziyade sever. Fakat bir Müslüman, Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâmın zincirinden çıksa, dinini bıraksa, daha hiçbir dine girmez, anarşist olur; ruhunda kemâlâta medar hiçbir hâlet kalmaz. Vicdanı tefessüh eder, hayat-ı içtimaiyeye bir zehir olur.”2

Kâinatı istilâ etmiş bir block-chain! Sisteme girmek ve kalmakla sistemden çıkmak son derece açık ve güvenlidir.

O halde soru şu: Kur’ân’ın insanlara indirilmesi, herkese hitap etmesi, evrensel mesajlar taşıması onu açık bir kaynak yapar mı?

Bir kitap muallimsiz olmaz. Kitap bu durumda araç değildir. Her başına geçirenin görebildiği/kullanabildiği bir sanal gerçeklik gözlüğü değildir. Kur’ân’ın bir kelâm-ı ezelî olması ile bir de muallimi olması zorunluluğu vardır. Onun (asm) ders dairesi dışında bir ‘Kur’ân okuması’ mümkün değildir. Onun halka-i zikri dışında bir ses ve söz çıkamaz. Onun ders dairesinden çıkan, bir daha hiç bir şeye tutunamaz. Kitap boşa düşer. Akıl terazisi/kâinat dengesi bozulur. Ruhu çöker. Olsa olsa bir serseri olur. Başını döndürür, çarpar. Kıyametini koparır.

Felsefe........

© Yeni Asya