“Ol!” dedi, oldu o gün; işte, işhâd-ı âlem,

Enbiyânın şâhını, kıldı cihâna, alem.

Lütfeyledi, Zâtının cemâlini, o gece,

Mi’râc denen kutlu an, Ona mahsus, sadece.

Gitti, gördü, getirdi; ümmetine,........

© Yeni Asya