Evvelâ: Gerçek dost ve âriflerin, zâhitlerin, hâmidlerin, gariplerin sevgilisi olan mutlak varlık, Allah. “O yâr ise, herkes yârdır.”1

Dünya hayatı ve yaşaya geldiğimiz münasebetler bakımından dost, birinin iyiliğini isteyen, onu gönülden seven; iyi görüşülen, sevilen, güvenilen; anlaşan, hâlden anlayan, samimi, yakın, ahbap, âşina kimsedir.

Sevgili, yâr, mâşuk, mâşuka, mahbûbe sıfatlarıyla ifade edilen dostluk ise, bir şeye düşkünlük gösteren, bir şeye aşırı bağlanan ve sevgi gösteren kimse manalarına gelmektedir.

“Dünyada dost gibi aziz, ihsan gibi leziz bir şey olmaz”2 deyiminden de anlaşılacağı üzere, dostluk, alınan satılan bir meta değil; bilakis, bir etkileşim, iz bırakan bir bağ; bir yakınlık miyarıdır.

Bunun........

© Yeni Asya