Adam yetiştirmek emek ister, zaman alır. Kim uğraşacak!

İki bin çocuğu doldurursun hangarlara; olur biter!

İnşaat?

Amele, kepçe, beton...

Görünür bir şey sonra... uzaktan, yakından... ben burdayım, der.

Eğitime yatırılan hemen gözükmez ki... Yılları kim bekler! Ama bekleyenler, adam yetiştirenler de “adam” gibi yaşar mı yaşar.

İnşaat yetişen yerde ağaçlara ölümden başka hisse mi düşer!

Yaz gölgelerinin serinliği, yerini betonun soğukluğuna bırakır.

Hayatsızlığın bütün renkleri hayatımıza girer.

Leylakların ne olduğunu bilenler azalır. Erguvanların nisanda, iğdelerin........

© Yeni Asya