Antika dünyayı harabeye çevirenler!

Ağaç buduyoruz diye kuş yuvalarını yumurtalarıyla, yavrularıyla tarumar edenler!

Vicdan, merhamet, şefkat yani insanlık diye bir şey var. Var da ey habersizliğin derin gayyası!

Bırakın dallar birbirine aşklarını ilan etsin; sarmaş dolaş olsun.

Siz ey muhabbet bozguncuları! Çok sözüm var da size… ne diyeyim!

Dal budaksız ağaçlar moda oldu nerdeyse.

Ufacık tefecik ithal ağaçlar sardı güzelim çınarların yerini.

“Palmiye ve İstanbul” değil; “Çınar ve İstanbul...”

Hakikat ne diyorsa; ne çok bu tersinelik!

Ortasına beton........

© Yeni Asya