İnsan dışarıya ne kadar uzaksa; kendine o kadar yakınmış, Selim Ali. Bir gün baktım Bilgin Abi kendi kendine konuşuyor. Şaşırdım elbet. Sordum. Meğer kendine konuşamayan; başkasına nasıl konuşacakmış!

Yazmak da böyle değil mi, Selim Ali? İşte ben boş bulunup sorunca, o da o özel hâlini açmak zorunda kaldı. Bana da bi’ “konuşma” kapısı açmış oldu. Bu tek kişilik (sohbet)miş! Biraz da şiirsel cevap verdi:

Yoo!

Kendi kendime konuşuyorum.

Nicedir dalmışım da dünyaya.

Benim olmayan nice şeylere...

Ne kadar da uzaklaşmışım kendimden!

Terazi olmuşum da başkalarını tartıyorum!

Yoruldum; döndüm kendime.

Kendimle koyu bir sohbete daldım.

Öyle bir özlemişim ki kendimi!

Ayrılamadım; kaldım öyle!

Ne kadar uzak bana sokak!

Ne kadar yakın!

Ne kadar uzak bana bu kendim!

Ne kadar yakın!

Kendime yakın olsam; biliyorum…

Biliyorum; güzellik kokacak her yanım.

***

Aç bakalım Selim Ali bugün neler aktaracaksın günlüklerinden Bilgin Abi’nin!

***

SAVAŞ SEVDALILARI

Savaşı büyükler çıkarıyor; hepsi de diplomalı! Okulları sil baştan ele alsak. Okulsuz ve savaşsız hayatlara başlasak... İyi ki diploması yok Yunus Emre’nin, Karacaoğlan’ın! Kim varsa dünyada savaş çıkarmış; bildiğim kadarıyla diplomalı... Dünya martılarla konuşsa biraz, bulutlara baksa ara sıra; savaşlara vakit kalmaz.

***

SAVAŞÇILAR ÜZÜLSÜN İÇİN

© Yeni Asya