Babam bazı şeyleri sık sık söylerdi, Selim Ali de ben pek duymazdım. Aslında o bazı şeyler onun hayat manifestosu/beyannamesi/prensipleri/ilkeleri imiş.

Her sabah gelir, kalk oğlum kalk; kabirde çok yatacağız, derdi. Daha yirmi yaşına yılları olan çocuk gence “kabir” kelimesi ne anlatırdı ki…

Ben uykuya sarıldıkça; uykuyu sıcacık besleyen yorganımı aralardı. Kızardı da bazen. Arada hafif yumrukları da inerdi. Çocuk ve uykuyu düşünsene!

İkinci mi üçüncü mü babaannem masallar anlatır, bilmeceler sorardı. Nerden öğrendiyse!

Dili işlek bir kadındı Kadriye Babaanne. Ondan duyduğum uyku bilmecesi çok hoşuma giderdi:

”Çarşıdan alınmaz.

Yağlığa konulmaz.

Ondan tatlı hiç bi’ şey olmaz.”

Yağlık, dedelerimizin kullandığı koca bir mendildi. Şimdiki gibi her........

© Yeni Asya