Nefis şehvet, gazap, fazilet gibi şeylerin kaynağıdır. Kötü vasıfları, nitelikleri kendisinde toplayan, kötülüğe sevkeden, şehevî istekleri kamçılayıp hayırlı işlerden alıkoyan güçtür.

Nefis kelimesinin iki anlamı vardır:

1. İnsanda gazab ve şehvet kuvvetini toplayan bir manada kullanılmasıdır. Tasavvuf mensupları nefsi bu anlama gelen şekliyle yani, kulun kötü ve günah olan hâl ve huyları, süflî arzuları olarak kabul ederler. Nitekim Resul-i Ekrem (asm) Efendimiz, “Senin en büyük düşmanın, iki koltuğun arasında seni kuşatan nefsindir” buyurmakla bunu kasdetmiş olabilir.

2. İnsanın hakîkati ve kendisi demektir. Fakat bu nefis hâllerinin ihtilâfı sebebiyle muhtelif niteliklerle vasıflanır. Meselâ, emir ve irade altına girip şehvetlere karşı koyabilmesi sayesinde sükûna kavuştuğu zaman ona “nefs-i........

© Yeni Asya