Doksan dokuz köyden kovulsam şayet,

Dilimi yalana eyleme âlet,

Yarab, Sana sığınırım yalandan,

Ya hakkı söylet, ya dilimi lâl et.

A.Y.

Dil, ağzımızdaki bir et parçasından ibaret değildir. Dil deyince; konuşma, insanlar arasında iletişim, bilgi alış verişi yapma ve kendini ifade etme vasıtası gibi konular akla gelir. Konuşma da, Cenab-ı Hakkın kelâm sıfatının insanlardaki bir tezahürüdür. Boğazdan çıkan sesler, dilimiz vasıtasıyla şekillendiği için, dil, lisan, konuşma gibi kavramlar aynı manalarda kullanılmaktadır.

Dil, yani konuşma sıfatı, insanlara verilen en büyük nimetlerden birisidir. Böyle kıymetli bir nimeti kullanırken, çok dikkatli olmalı, onu israftan ve haramdan koruma- lıyız. Dilin israfı, boş konuşmalar, haram sözler söylemek, yalan ve gıybet gibi kötü ifadeler kullanmakla olur. İnsanlar bir araya geldiği zaman konuşmak, sohbet ve muhabbet etmek isterler. Ama bu sohbetlerin konusu, hep dünya işleri, spor, siyaset ve lüzumsuz sözlerden ibaret olursa, işte burada dil israf edilmiş, gayesine uygun bir şekilde kullanılmamış olur. Hele bir de sohbet adı altında yalan, iftira ve gıybet gibi Allah’ın haram kıldığı sözler sarfedilirse, dili insanın başına belâ olur. Onun için dinimizde........

© Yeni Asya