Satıcıya giderek devenin kendisine ait olduğunu, bir süre önce onu çölde kaybettiğini söyler. Öteki adam da devenin kendisine ait olduğunu iddia eder. Durum kadıya intikal ettirilir. Birinci adam, “Deve benim kaybettiğim deve, bunu size ispatlayacağım” der. Kadı da, “İspatla öyleyse, senin ise al götür” der.

Adam şöyle bir teklifte bulunur: “Benim devemin ciğeri delik olacaktı. Bu deveyi keselim, ciğeri delik çıkarsa, bu adam bana bir deve alsın. Şayet ciğeri sağlam çıkarsa ben ona bir deve alıp vereceğim.” Öteki adam böyle bir şeye ihtimal vermediği için teklifi kabul eder ve deve kesilir, ciğerine bakılır ve gerçekten devenin ciğeri delik çıkar. Kadı, “Tamam deve seninmiş, bu adam sana bir deve alacak, fakat sen bunu nereden biliyordun?” der.

Adam şu cevabı verir: “Bu deve yeni doğum yapmıştı. Bir gün bir dereden geçerken yavrusu dereye düştü ve boğuldu. Bunun üzerine deve öyle bir inledi ki, ciğerinin delinmemesi mümkün değildi.”

Buradan çıkarmamız gereken çok önemli dersler olduğunu düşünüyorum. Bir deve, yavrusunu kaybediyor ve bundan dolayı öyle bir inliyor ki, ciğeri deliniyor. Bugün bizim öyle yavrularımız var ki, küfür ve dalalet bataklığında boğuluyor, anne babaların kılı kıpırdamadığını........

© Yeni Asya