“Bir aptalla tartışmak, bir güvercinle satranç oynamaya benzer; güvercin taşları devirir, satranç tahtasına pisler ve oyunu nasıl kazandığını anlatmak için sürüsüne geri döner."

Kötülüğü tanımlamak ve kötülüğe karşı mücadele etmek nispeten kolaydır. Karşınızdakinin kötü olduğunu bilmeyen taraftarları mücadelenizin asıl kaynağı olmalıdır.

Alman Teolog Dietrich Bonhoeffer, tarafından yazılan “Ahmaklık teorisi” adlı kitaptan alıntılanmış bir cümle yukarıdaki ilk ifade.

Bonoffer, ahmaklığın güç tutkusuyla birleştiği durumlarda insanın öz eleştiri yetilerinin de ortadan kalktığını savunur. İşin kötüsü ahmaklık ile güç duygusu çoğunlukla birleşmez, burada Bonoffer’e ne yazık ki katılmıyorum. Daha çok kendisini yönlendiren kötü tarafından gücün kullanılmasının yolunu açmak üzere manipüle edilir ahmak. Bu durumda da sanırım gücü kullananlar tarafından manipüle edildiğini fark etmeyerek bir bölünmenin tarafında yer alma arzusu beslenebilir.

Kötü, ahmağı yönetebilir, bazen iyi de ahmak üzerinde etkili olabilir pekala ama asıl sebep iyinin iyi olması değildir. Yani tercih edilme sebebi bu olmaz diyelim. Sadece kötüler arasındaki tercihin kazanmasına yetmeyeceğini düşünerek hareket edebilir.

Ahmaklık aslında kötülükten tamamen farklı bir meseledir. İki nedenden ötürü ahmaklıkla mücadele etmek kötülükle mücadele etmekten daha........

© Yeni Ankara