Ankara sporu, Cumhuriyeti gibi ibretliktir. Olumlu ibretlerdir geride bıraktığı.

125 yaşında Ankaragücü, 102 yaşına giren Gençlerbirliği’yle Hacettepespor’u, Güneşspor’u, Onbirateş’i, Ankaragücü (MKE Ankaragücü’nden ayrı), Harbiye’si, Muhafızgücü, Uçaksavar’ı, Süvari’si, Havagücü, Maskespor’u, Stadspor’u, Kömürspor’u, İstasyonspor’uyla kendine ve topluma faydalı nesiller yetişmiştir bu kulüplerden.

Paranın sporu bozamadığı, mekan, malzeme, duş gibi olanakların kısıtlıdan kısıtlı olduğu, Tandoğan Ankaragücü Stadı’nda soğuktan bıldırcınların donduğu, kömür ve çamur sahalardan başkasının olmadığı ancak yönetici ve sporcuların içten sevgi ve saygı yuvası kulüpler.

KENDİNDEN VERMİŞ SPORCUSU DA YÖNETİCİSİ DE

Parasızlıkta arabasını satıp destek olan kıdemli sporcular, fabrikasından kazandığını kulübe döken, kapıya kilit vurmaya hazırlanan kulübün kapısında biten yöneticiler, bu kulüplerin binlerce lisanslı cefakar sporcuları. Sporcusu da yöneticisi de hep kendi emeği ve cebinden vermiş kahve köşelerine düşülmesin diye.

O zaman gençlerin kahve köşelerine düşmesi kötü yorumlanırmış, bugün uyuşturucu, sosyal medya ve dolandırıcılarla mafya tuzağına çekiliyorlar. Çok hayatı düzene sokmuş, kurtarmış abiler ablalar. Para değil iyi huy, ahlak öncelikliymiş spordan........

© Yeni Ankara