Modernizmin esaretinden kurtulalım artık!

YAŞAR DEĞİRMENCİ

Vahye ve sünnete dayalı bir hayatı, insanları bir bütün olarak ele alıp, ölçülü ve dengeli bir yaşayışı önceleyen Müslümanların heva ve hevese dayalı bir zihniyetle, refahtan şımarması, menfaat ağırlıklı bir hayatı tercih etmesi, dünyayı da yaşanmaz hale getirmektedir.

Dünyayı, hayatlarının ve hedeflerinin merkezine koydular. Bu durumda olan insan, Allah ile bağını kopardı ve hafıza kaybına uğradı. Bencil, kendisinden başka kimseyi düşünmeyen, özgürlük adı altında her arzu ve isteğini yerine getirmeye çalışan bir yapı meydana geldi. Bu anlayışta sabır-kanaat-şükür-bereket diye bir kavrama yer yoktu. Kendisi için biçilen, şekillendirilen hayat tarzı; lüks, israf ve gösteriş üzerine kuruldu. Zaruri olmayan ihtiyaçları temin etmek için her türlü değeri yok sayabilecek hale getirildi. Çağdaşlık ve modernleşme adına. Modernleşme; dinini yaşamaya çalışan insanımızı, dış dünyanın çekiciliği ile iç dünyasının hakikatleri arasında sıkıştırıp bıraktı. Her işe Besmele ile başladığını, manasıyla beraber unutturdu.

Modernizm öyle bir şey ki; önce insanı kendi toprağından, kendi özünden utandırıyor.

Modernizm, insanı özgürleştirdiğini söylerken, aslında en büyük esarete itiyor. Kendi fıtratından uzaklaşma esaretine. Modernizmin esaretinden kurtulalım.

Modernizm, kökünden utanmayı “ilerleme”, yabancılaşmayı “özgürlük” sanıyor.

Dünyanın sorunlarını iyi okuyabilmemiz; bizim yanlışlarımızı görebilmemiz, kendimizi kıyasıya eleştirebilmemiz, sahici, samimi, zihin ve ufuk açıcı eleştirileri bir saldırı değil bir lütuf olarak görebilmemiz, “yalaka insan müsveddeleri”ne asla itibar etmememiz, bunun için de zaaflarımızı değil erdemlerimizi büyütmemiz, dünyayla ve kendimizle yüzleşebilecek bilgeliğe ve derinliğe erişebilmemiz şart. Müslüman toplumlar Kur’an’ın ve Peygamber’in rehberliğinde........

© Yeni Akit