Büyülü sadelik tüketiyorum, öyleyse varım hastalığı!

YAŞAR DEĞİRMENCİ

“Sade hayat imandandır” başlığıyla birkaç yazı yazdığım, hep “sadelik”ten yana olduğum ve “gönüllü sadelik” hep söylediğim ve savunduğum düşüncemi teyit eden bir yazı ile karşılaşınca Bahadır Abat’ın Mostar dergisindeki “Büyülü Sadelik” yazısını özetleyerek sütunuma misafir ediyorum. Değerli okuyucularımla baş başa bırakarak…

“Düşünüyorum, öyleyse varım” yerini “Tüketiyorum, öyleyse varım”a bıraktı. Tüketim insanın temel ihtiyaçlarından biri. Yüzyıllardır aynı şeyi doğal olarak yapıyoruz. Tüketimde dikkat edilmesi gereken, ihtiyaca uygunluk, yeterlilik ve israfa kaçmama gibi değerleri uzun süredir es geçiyoruz. Modern ekonomik düzenler kültürü ve insanı yalnızca ekonomik birer nesne haline getiriyor, tüketim bağımlısı yapıyor. Doğayı koruma, dayanışma, gösterişten sakınma gibi ahlaki erdemleri yok ediyor.

Son yarım asırdır tüketimin ihtiyaçlara değil, arzulara dayandığını gösteriyor. Gereksiz tüketimdeki temel sebebin toplum içinde statü elde etme çabası, ilgi uyandırma ve yenilik arama gibi ihtiyaç dışı hazlar olduğu kabul ediliyor. Günümüzde nasıl bir hayat sürmemiz gerektiği bizim elimizde değil. İhtiyaçlarımız da isteklerimiz de hâkim küresel sistem tarafından belirleniyor. Bu sistemde ihtiyacımız olmayan şeyler reklamlarla, sosyal medyayla, film ve dizilerle mutlaka elde edilmesi gereken ihtiyaçlarmış gibi lanse ediliyor. Hatta bu sistemin buğulu camlarının arkasında kendimizi çok fazla “bilinçli” hissediyoruz. Ne istediğimizi bildiğimiz fikri düpedüz yanlıştır. Doğduğumuz andan itibaren tüketici fantezilerinin sonsuz süsü püsüyle öyle bir besleniriz ki, neyin bizim olduğunu ayırabilmemiz neredeyse imkânsız hale gelir. Tüketim, artık insanların kim oldukları ve kim olmak istedikleri ile ilgili duyarlılıklarına yön veren, kimlik duygusunu çevreleyen dijital bir ağ. (İnsanımız........

© Yeni Akit