Eskide insanlar neden deist olmuyordu?

NUSRET REŞBER

1988’de yeni yeni bilinçlenme devresindeyim. Yatılı kaldığım bir kursta Cumaya gitmeyen arkadaşlarıma gerekçesini sordum. Daha iki roman okutmadan Cuma Namazının Şartlarını açıklayan ciltli kalın bir kitabı elime tutuşturdular. Orada yazılanlara göre Cuma Namazı şartları elvermediğinden kılınmazdı…

Birkaç ay sonra memleketime gittim.

Büyük ağabeyimin eşi-yengem, “birazdan abin işten gelecek, hazırlanıp cumaya gidecek, sen de hazırlanacak mısın?” dedi.

“Hayır, ben cumaya gitmiyorum, Cuma kılınmaz; abime de geldiğinde kılınmayacağını söyleyeceğim…” deyiverdim. Abim geldiğinde yengem, “Nusret böyle diyor…” der demez, yıllardır namazlarını itinayla kılan abime karşı yanlış yaptığımı anladım ve hemen düzelttim; “hayır, ben geliyorum” dedim ve beraber namaza gittik.

Yıllar sonra, Türkiye’de sayılı âlimlerden olan Hüseyin hocanın yanında ders alıyorum. Cuma konusu açıldı, ve bunu ilk söyleyen Molla/âlim … hoca olduğunu söylediğimizde Hüseyin hoca, “evet, bunu ilk o değerli hocam … söyledi ama keşke söylemeseydi. Cuma Namazı kılınmalıdır.” dedi.

Hüseyin hocamın da belirttiği gibi yıllardır bu ve benzeri tartışmalar devam edegeldi, asıl meselelerimize dönemedik.

Hâlen de aynı görüşte olanlar var ancak bu tür fikirlerin zarardan başka hayır getirmediğini hep müşahede ettik.

Başımdan geçen olayın bir benzeri de şöyle. Evde oturan yeni yetme müslüman çocuk, babasının abdest aldığını görünce, “nereye böyle” diye soruyor, baba “cumaya oğlum” deyince çocuk, “cuma kabul olmuyor ki; şartları mevcut değil…” deyince “oğlum, bir cuma namazım vardı ondan da beni kurtardın…” diyor.

80/90’larda daha çok hâkim olan bu görüşlerin yerini şimdi de “Kur’an........

© Yeni Akit