“Allah, vazgeçtiğini imtihan etmekten de vazgeçer”

MURAT ALAN

Bayramda Bulgaristan’daydık..

STK’larımızın organizasyonuyla Romanya ve Bulgaristan Türkleriyle buluştuk.

Görüşmenin muhteviyatı başka bir yazının konusu olsun..

Bulgaristan’da yaşayan Osmanlı torunu 83 yaşındaki Şevki amcadan bir söz işittim..

Müthiş..

Hal hatır sordum, nasılsınız dedim..

Şevki amca Trakya şivesiyle, “ne olsun be ya, şükrediyoruz bunca sıkıntıya ve çileye rağmen. Türkiye’mizden ayrı düşmek Allah’ın imtihanı bize. İmtihanımız 150 senedir bitmiyor. Hamdolsun ki Allah bizi imtihan ediyor, ya vazgeçseydi?” dedi..

Çok düşündürücü bir söz değil mi?

Allah, vazgeçtiğini imtihan etmekten de vazgeçer mi?

Bu söz insanın sabrıyla, ilahi takdir arasındaki derin bağı gözler önüne seriyor.

Buradaki incelik şu: “İmtihan, bir lütuftur.”

Çünkü Allah, kulunun kendisine yönelmesini, dua etmesini, iradesini güçlendirmesini ister. Peki ya insan, mücadeleden vazgeçerse?

İşte o zaman, ilahi rahmetin tecellisi de değişir mi?

Kur’an’ın ifadesiyle: “Onları kendi hallerine bırak; yesinler, eğlensinler ve boş emel onları oyalaya dursun. İleride bilecekler!” (Hicr, 3)

Bu ayet, “terk edilmişliğin” aslında ne kadar acı bir ceza olduğunu hatırlatıyor.

Çünkü Allah’ın bir kulunu imtihan etmekten vazgeçmesi, onun artık ıslah olma şansını kaybettiği anlamına gelebilir.

Şevki amca “150 senedir imtihandayız” diyor..

4 nesildir Osmanlı ve onun devamındaki Türkiye’den vazgeçmediğini vurguluyor.

Etrafı kilise çanıyla çevrilmişken, ezan sesine yasak........

© Yeni Akit