Ödev yükü ailelerin de omzunda

ALİ OSMAN AYDIN

Güzel bir karikatür hatırlıyorum. Çocuk karşısında oturan ebeveynlerine: “Sevinebilirsiniz, bugün ödeviniz yok” diyor. Anne baba da sevinçle ellerini havaya kaldırıp bayram ediyorlar.

Maalesef günümüzde ilkokulların ödev konusu bu karikatürde anlatıldığından farksız. Milli Eğitim güya ödev verilmesini yasaklamış. Dinleyen kim? Öğretmenler harıl harıl ödev vermeye devam ediyorlar.

Ödevdir, yapsın, tekrar etsin, aklında kalır, demeyin. Ödevlerin sadece bir kısmı bu kapsamda. Diğer kısmı 8-9 yaş aralığındaki bir çocuğun kendi başına yapması mümkün olmayan şeyler.

Biraz daha büyük çocuklarda durum daha da farklı. Her öğretmen kendi dersi ile ilgili ödev veriyor. Haliyle çocuk izin gününde bir ödev yığını ile baş etmek zorunda kalıyor.

Özellikle ilkokul çocuklarının ödev yükü ancak anne ve baba desteğiyle kaldırılabiliyor. “Çocukla birlikte biz de tekrar okula başladık” sözünü birçok ebeveynden duymuşumdur.

Bizim zamanımızda okul-eğitim ailenin bu derece içinde olması gereken bir husus değildi. Evimiz ile okulumun arası bir kilometreye yakındı. Yaz kış yürüyerek giderdik. Ödevlerimizi kendimiz yapardık. Ve öğretmenler anne baba desteği olmadan yapılamayacak ödevler vermezlerdi.

Okul hayatımız ailemizin sırtında bir yük değildi kısacası. Daha çok bizim kişisel çabamızla dönen, bizim gayretimize bağlı bir süreçti. Notlarımızdan ve gidiş geliş dahil okul hayatımızın tamamından ailemize karşı biz mesuldük. Tamamen bizimkinin aynısı olsun demiyorum. Ama bu iki eğitim yapısı arasında bir denge noktası bulunabilir diye düşünüyorum.

**

Bugünkü eğitim anlayışı çocuğun yanına aileyi de dahil ediyor ve “eğitimi” okulda bırakmayıp ailelerin içine taşıyor. Bunu neden yaptığını bilmiyorum! Her öğrencinin yanında anne ve babasının olduğu var sayılıyor. Hem de boşanmanın bu kadar arttığı bir dönemde.

Bugün şehirlerde anne ve babanın........

© Yeni Akit