Herkesleşme

Ali Osman Aydın

Bir video izledim geçenlerde…

Bir grup sporcu caddede koşuyorlar. Başka bir grup insan da kaldırımlardaki sandalyelere kurulmuş bir şeyler içiyorlar. Oturanlar koşarak kendilerine doğru gelen insanları görünce, kötü bir şey olduğunu düşündüklerinden olacak, ansızın kalkıp koşmaya başlıyorlar.

Böylelikle olacaklardan habersiz koşan sporcu grubun ardına, nereye gittiklerini, niçin gittiklerini bilmeyen ama koşan gruba katılmadan da yapamayan insanlar takılıyor.

Çağımızın eğilimini daha sade çarpıcı anlatan çok az ifade bulunur! Bana kalırsa bu videoda gördüğümüz “şey” oldukça manidar. İzlediklerim manidar, çünkü günlük hayatımızın en rahatsız edici, en marazi ama en gizli yanını çok yalın ve çarpıcı bir biçimde ortaya koyuyor.

“Birileri koşuyor ve onları gören diğerleri; sırf birileri koştuğu için, o koşuya katılıyor…”

Neden koştuklarını bilmeden!

Kimse onları koşmaya zorlamadığı halde…

Düşünmeden, nedenini sormadan toplumda baskın olan eğilime teslim olmak ve bu eğilim bizi nereye götürüyorsa oraya gitmek, hayatlarımızın temel paradokslarından biri.

Mesela, eski fotoğraflarımıza bakarken o günün giyim kuşamı bize pek komik gelir. Hatta sadece komik gelmez saçma da buluruz eski görünümümüzü. O saçın nasıl öyle kestirildiğini, o tuhaf kıyafeti utanmadan nasıl giydiğimizi düşünürüz hayretle.

Üzerimizdekiler hiç de bize yaraşır şeyler değildir. Birinin onları bize zorla giydirmediğini de biliriz. Biliriz ama yine de hayatımızın popüler kültür akıntısında yüzen bir saman çöpü kadar şuursuz atılımlarla şekillendiğini kabul etmek istemeyiz.

Akıntı cezbedicidir. Güven ve de konfor vaat eder. Çabalamanız gerekmez. Güvendesinizdir. Yol alıyorsunuzdur. Hareketliliğiniz, dişe dokunur bir şey yaptığınıza dair bir yanılsama oluşturur sizde. Geride bıraktığınız, kıpırdamadan sabit duran şeylere ve onların değişmez talihlerine küçümseyerek bakarsınız.........

© Yeni Akit