Algoritmaya uzak kendine yakın

ALİ OSMAN AYDIN

Bir süredir sosyal medya perhizi yapıyorum. Hatta ana haber bültenlerini bile izlemiyorum. Memlekette olup biteni ancak bir sohbette bahsedilirse duyuyorum. Bilmiyorum diye de hayıflanmıyorum. Hiçbir şeyi kaçırdığımı düşünmüyor, aksine çok şeyi elde ettiğimi fark ediyorum.

Size de tavsiye ederim. Hakikaten zihnimize, ruhumuza, duygularımıza hamallık yaptırıyoruz. Koca gün o haberden bu habere savrulup duruyor; kimine kızıyor, kimine üzülüyoruz. Müthiş bir zihinsel yorgunluk yaşıyoruz. Ekranı kapattığımızda bitkin düşüyoruz.

Tabiat da şu mevsimde, yemyeşil kokularla her yandan coşmuşken, bir girdap gibi insanı içine çeken ülke gündemine biraz mola vermek hiç de fena bir fikir değil.

Mola verdiğinizde sosyal medyanın ne kadar zamanınızı çaldığını hayretle göreceksiniz.

Ben de öyle oldu. Sosyal medyayı kısıtlayınca başka şeylerle uğraşmak için baya bir vaktim oldu. O esnada kitaplığın arka taraflarında kalmış kitaplara bir göz atmak istedim. Ya da bir şey beni oraya çekti. Elime bir kitap geçti. Adı “Psikiyatri ve Sinema”.

Oturdum, kitaba göz atmaya başladım, çizdiğim yerlere baktım, düşündüm… Zihnimi biraz zorlayınca hatırladım: Bu kitabı ta 2001 yılında Ahmet Can Karahasanoğlu'ndan almışım…

O zaman Ahmet Can, Akit'in günlük Kültür Sanat sayfasını yapıyor. Benim de hafta sonları yazılarım çıkıyor aynı sayfada. Hafta iki üç gün gazetede bir araya geliyoruz. Ahmet’in odasına her gidişimde farklı kitaplarla karşılaşıyorum. Tanıtılması için yayınevleri gönderiyorlar kitapları. Öyle ki oda da adım atılacak yer yok. Her yer kitap dolu. Ayrıca Ahmet’in odadan........

© Yeni Akit