Zıtlıkların Kalbinde Ya Allah

AHMET CAN KARAHASANOĞLU

Bir adam vardı, ya da bir kadın, belki de ikisi birden; çünkü burada kim olduğun, kim olduğunu sandığınla iç içe geçiyor. Arayış hep öyle başlar: bir sesle, duyulur gibi olup duyulamayan bir sesle. Belki güneşli bir ikindi uykusunda aniden uyandığında, pencerenin hemen dışında bir kuş kanat çırpar; o an, içini bir şey yaralar.

Adını koyamazsın ama bir çağrıdır bu; senden sana doğru uzanan bir çağrı.
Hayat seninle konuşmaya çalışır. Bu bir öneri değildir, daha çok bir meydan okuma gibidir. “Beni tanımak istiyor musun?” der. Cevap vermek bedel ister. Acı, çelişki, adaletsizlik... Bunlar anlamın ilk mektebidir. Daha önünde uzunca yıllar vardır.

Hakikat, kolaylıkla verilecek bir armağan değildir. O, seni aramaz; sadece içine çeker. Ve sen, aradığını sanırsın ama aslında seni yönlendiren güç, dışında değil, içinde, tam merkezinde........

© Yeni Akit