Sessizliğin coğrafyası

AHMET CAN KARAHASANOĞLU

Uzun bir süredir gezmek istediğim bilinçaltının gezgini miyim? İşte buradan başlıyor kırılma. Acemi bir cümleyle başlayan şüphe, ömürlük yabancılığın çatısıdır aslında. Çünkü ne zaman bir yerden başka bir yere gitsen, ardında bıraktığın şehirlerin gölgeleri seninle birlikte gelir. Bavuluna koymadığın şeylerdir en ağır olanlar: eski sesler, eksik bakışlar, yitik kimlikler.

Sen gezmedin belki fiziksel olarak, ama içinden geçtiğin yollar var. Düşüncelerle yokuş çıktın, sorgularla tenha sokaklara girdin. Dostoyevski’nin düşkün karakterleri gibi sen de bir haritanın üzerinde değil, kendi zihninin labirentinde yürüdün.

Her adımda kendine biraz daha uzaklaştın, çünkü her yeni durakta “burası da........

© Yeni Akit