Camiye dönüş

Abdullah Yıldız

Bir alıntı: “Şu videoya denk gelmişsinizdir: Amerikalı bir kadın, bebeği için mamaya ihtiyacı olduğunu söyleyerek 20’den fazla kiliseden yardım istiyor fakat biri hariç hiçbirinden yardım teklifi gelmiyor. Sonra rastgele bir İslam merkezini/camiyi arıyor ve telefona çıkan kişi hangi tür mamaya ihtiyaç olduğunu ve yerini soruyor. Kadın cevabı alınca bunun bir sosyal deney olduğunu söyleyip telefonu kapatıyor…” [Deneyi yapan Nikalie Monroe, Kuzey Karolina’daki Charlotte İslam Merkezi’nden mama yardımı istiyor; telefon görüşmesinin ardından çektiği videoda şaşkınlığını dile getiriyor ve merkezin tavrını övüyor…’]

“İlk aradığı camiden hemen yardım teklifi gelmesi sosyal medyada milyonlarca görüntülenme alıyor. On binlerce yorum var. Amerikalılar Müslümanlarla olan farklı anılarını da anlatıyorlar. Anlatanların çoğu sonradan Müslüman olmuşlar: ‘Çok yalnızdım camiye girdim, bir Müslüman bana sahip çıktı’; ‘evden atılmıştım, aylarca camide yattım’; ‘hastaydım, İslam merkezinde ücretsiz tedavi ettiler’; ‘ne zaman açım desem hep yemek verdiler’… gibi gibi o kadar çok yorum var ki, hem duygulandım hem de bizim toplum olarak yitirmeye başladığımız kolektivizmin bizi nereye sürüklediğini daha iyi fark ettim…

“…İslam›ın insanı inşa eden cemaat olma düsturundan toplum olarak mahrum kaldık. Türkiye dışındaki camilerin hizmet ettiği kardeşleşmeden nasibimiz kesildi. Çoğu Arap ülkesine gittim. Hepsinde istisnasız camiler........

© Yeni Akit