Πολλά έχουμε να κερδίσουμε αναγνωρίζοντας όλες τις πλευρές
του Αγώνα - όπως οι Αρβανίτες και οι Πομάκοι

Ο Αγώνας του 1821 έχει πλευρές που πολύ λίγο προβάλλουμε ή μνημονεύουμε. Στο σύντομο σημερινό μας κείμενο θα αναφερθούμε στη συμβολή των Αρβανιτών και των Πομάκων στον Αγώνα του Εικοσιένα.

Ο Νίκος Ι. Μέρτζος στο άρθρο του «Η Επανάσταση του 1821 και οι Αρβανίτες μας» παρατηρεί ότι «χωρίς τους Αρβανίτες ο ναυτικός αγώνας ήταν καταδικασμένος και χωρίς τον έλεγχο της θάλασσας η Εθνεγερσία ήταν καταδικασμένη. Η συμβολή της Αρβανιτιάς μας στην Εθνεγερσία είναι καθοριστική. Αρβανίτικα μιλούσαν μεταξύ τους οι περισσότεροι και οι θρυλικότεροι ήρωες του Εικοσιένα, στρατηγοί, ναύαρχοι και καπετάνιοι. Αρβανίτες οι ακατανίκητοι Σουλιώτες, Υδραίοι και Σπετσιώτες. Η περίδοξη Αρβανιτιά μας χάρισε στο Πάνθεον το Ζάλογγο και το Κούγκι. Στη θάλασσα κάνουν θαύματα. Ορίζουν τον Αγώνα».

Κατά τους Ναπολεοντείους πολέμους, 1803 - 1815, οπότε ο αγγλικός στόλος έχει επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι ριψοκίνδυνοι Αρβανίτες, κυρίως οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες, σπάζουν τον αποκλεισμό. «Για να ξεφύγουν τα αγγλικά πολεμικά, ψηλώνουν τα κατάρτια τους και τα φορτώνουν περισσότερα πανιά ώστε να αναπτύσσουν μεγάλη ταχύτητα, γεγονός που προϋποθέτει εξαιρετική ναυτοσύνη γιατί, έτσι, τα καράβια τους χάνουν το κέντρο του βάρους και μπορεί να ανατραπούν με το παραμικρό. Δεν ανατρέπονται, όμως.

Πολύ χαρακτηριστική είναι η επόμενη σκηνή:
«Στις ακτές της Ισπανίας ο αέρας πέφτει ξαφνικά, γυρίζει κόντρα και οι........

© Xronos