Η κυρά των Μαρασίων Έβρου, Βασιλική Λαμπίδου, ένα παράδειγμα - σύμβολο αγνού πατριωτισμού και προσφοράς στην Ελλάδα

ΜΕΡΟΣ Β' - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΑΜΠΙΔΟΥ,Η ΚΥΡΑ ΤΩΝ ΜΑΡΑΣΙΩΝ
"Να ξέρουν οι απέναντι (=οι Τούρκοι) ότι εδώ είναι Ελλάδα, τόπος περήφανος" έλεγε η Κυρά των Μαρασίων (1904-2011)

1ο Κεφάλαιο: Ποια ήταν η Βασιλική Λαμπίδου, η Κυρά των Μαρασίων;
Σύμφωνα με την τηλεοπτική εκπομπή "Η Μηχανή του Χρόνου", η Βασιλική Λαμπίδου, για 50 χρόνια, έκανε έπαρση και υποστολή της ελληνικής σημαίας, στην αυλή του σπιτιού της, στα ακριτικά Μαράσια του Έβρου, μόλις 100 μέτρα από το τουρκικό φυλάκιο. Ήταν η μάνα και η γιαγιά για τους Έλληνες στρατιώτες που υπηρετούσαν στα σύνορα και μια ζεστή οικογενειακή παρουσία για τους ακρίτες της περιοχής. Από τα όσα ειπώθηκαν για το πρόσωπό της, αξίζει να επισημανθεί το εξής: Επειδή η γιαγιά Βασιλική έζησε και την προσφυγιά και την μετακίνηση των πληθυσμών, είχε έντονο το συναίσθημα του καθήκοντος απέναντι στην πατρίδα.

α. Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε η Βασιλική Λαμπίδου - Φωτακάκη το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης, χωριό κοντά στην Μαύρη Θάλασσα. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την προσφυγιά, διότι οι δικοί της κυνηγημένοι από τους Τούρκους μετακινήθηκαν στην Αδριανούπολη. Εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι του Διδυμοτείχου και στη συνέχεια στον Σάκκο της Ορεστιάδος, μετά από την εντολή της εκκένωσης της Ανατολικής Θράκης. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στο χωριό Μαράσια, πολύ κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Το σπίτι της ήταν το τελευταίο του οικισμού δίπλα στο ακριτικό ελληνικό φυλάκιο, πολύ κοντά στην Τουρκία, 100 μέτρα περίπου, με φυσικό σύνορο τον ποταμό Έβρο. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε 4 παιδιά. Όταν όμως τα έχασε όλα, άρχισε να βλέπει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Ήταν η μάνα και αργότερα η γιαγιά του φυλακίου. Έκανε το φαγητό "στα φανταράκια" και τα φρόντιζε σαν παιδιά της.

Ο Ελληνικός Στρατός την "υιοθέτησε" σαν γιαγιά - σύμβολο. Με μια σεμνή τελετή που της έκανε ο Στρατός, παρουσία του υποστράτηγου κ. Φράγκου Φραγκούλη, ανήμερα της γιορτής του Σωτήρος, της απένειμε: ΕΥΦΗΜΟΝ ΜΝΕΙΑΝ. Την ανέλαβε και την "υιοθέτησε" το Γ.Ε.Σ. σε τροφοδοσία και υγειονομική περίθαλψη. Η Μαυροθαλασσίτισα Ανατολικοθρακιώτισσα, με τα γεμάτα αγάπη γαλάζια μάτια και την δυναμική ψυχή, μαγείρευε, έπλενε και φρόντιζε τους 100 περίπου στρατιώτες -των τριών φυλακίων, που μετά έγιναν ένα μεγάλο-, στην περιοχή των Μαρασίων, για 40 χρόνια, "χωρίς να ζητήσει ποτέ παράδες, για ό,τι έκανε", όπως τόνισε χαρακτηριστικά η ίδια η υπεραιωνόβια γερόντισσα.

Κάθε μέρα, νωρίς το πρωί, η κυρά των Μαρασίων ύψωνε την ελληνική σημαία, "ώστε να βλέπουν τα απέναντι μέρη, όπου γεννήθηκα και από όπου ξερριζώθηκα", όπως έλεγε η ίδια. "Ακούγοντας τους Τούρκους φύλακες από την άλλη πλευρά, ένιωθε πάντα την ανάγκη", όπως έλεγε η ίδια, "να δηλώνει την παρουσία της και την ελληνικότητα του τόπου". Την υπέστελλε την σημαία πολύ αργά τη νύχτα, για να μη την βλέπουν την σημαία να κατεβαίνει. Έγινε η ενσάρκωση της άδολης χριστιανικής αγάπης και του αγνού πατριωτισμού.

Οι φαντάροι του φυλακίου την αγαπούσαν. Της έλεγαν τα προβλήματά τους και τις ανησυχίες τους. Και κείνη επί 10ετίες, τους μαγείρευε, τους έπλενε τα ρούχα τους, τους έραβε τα κουμπιά τους, τους φρόντιζε. Στην πραγματικότητα υπηρετούσε μαζί τους την πατρίδα. Το μόνο που είχε ζητήσει για την προσφορά της ήταν: "μια καινούργια σημαία, κάθε τόσο, γιατί, καθώς κυματίζει, φθείρεται πάνω στον ιστό".

β. Και ύστερα ήρθαν και γεράματα
Όταν πια η κυρά Βασιλική έγινε ανήμπορη, ανέλαβαν τα "παιδιά" της, οι φαντάροι του φυλακίου να την περιποιούνται και να την βοηθούν στο σπίτι. Κάθε μέρα, το πρωί από τότε που "πάτησε" τα 100, ένας Έλληνας στρατιώτης επισκεπτόταν την κυρά Βασιλική Λαμπίδου, την γνωστή και ως γερόντισσα των Μαρασίων και την βοηθούσε να βαδίσει μέχρι τον ιστό, για να σηκώσει ψηλά την ελληνική σημαία. Αυτό εξάλλου το βλέπουμε και σε φωτογραφία του δημοσιογράφου Νίκου Ασλανίδη, από την εκπομπή της ΕΤ3 "Αληθινά σενάρια".

Τα χρόνια όμως πέρασαν για τα καλά και η κυρά Βασιλική δεν μπορούσε πια να φροντίσει τον εαυτό τους. Οι φαντάροι κάθε μέρα είχαν την έννοια της, φρόντιζαν δηλαδή να έχει φαγητό, ζέστη και ό,τι χρειαζόταν στην ηλικία της. Εξάλλου, όπως αναφέρθηκε "υιοθετήθηκε" από τον ελληνικό στρατό σαν γιαγιά σύμβολο. Ανέλαβαν τα "παιδιά" της, οι φαντάροι του φυλακίου, να την περιποιούνται και να την βοηθούν στο σπίτι. Η συμπεριφορά τους μας θυμίζει τα λόγια της Μητέρας Τερέζας (1910 - 1997). "Η αγάπη καρπίζει σε όλες τις εποχές και ο καρπός της είναι προσιτός σε όλους. Περισσότερο πεινάμε από έλλειψη αγάπης και εκτίμησης σ' αυτόν τον κόσμο παρά από έλλειψη τροφής". Τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής της την είχε αναλάβει και το πρόγραμμα: Βοήθεια στο σπίτι. Κάθε βδομάδα την επισκέπτονταν γυναίκες και προσπαθούσαν να την διευκολύνουν, αν και η ίδια συνέχιζε να τα καταφέρνει πολύ καλά. Η παρέα όμως, αυτών των γυναικών για κείνη, ήταν ανεκτίμητη, όπως διαβάζουμε σε πανελλήνια εφημερίδα.

2ο Κεφάλαιο: Η βράβευση από την Ακαδημία Αθηνών
Το 2007 η Ακαδημία Αθηνών την βράβευσε, ύστερα από πρόταση του Αρχηγού ΓΕΣ (=Γενικού Επιτελείου Στρατού) και σύμφωνα με την εφημερίδα "Καθημερινή" και με τον ανταποκριτή της στην Αλεξανδρούπολη, Δημήτρη Πέτροβιτς και μετά από εισήγηση που έκαναν και τα συνεργαζόμενα γυναικεία σωματεία της Θεσσαλονίκης και ο δήμαρχος Τριγώνου. Πήγε στην Αθήνα υποβασταζόμενη από νέους του Τριγώνου Έβρου, φορώντας την μαύρη μανδήλα της χηρείας. Παρέλαβε το βραβείο: "για πολυετή προφορά στους στρατευσίμους". Η απάντησή της στην ερώτηση: γιατί φρόντιζε τους υπηρετούντες την πατρίδα ήταν αφοπλιστική: "Αυτά είναι τα παιδιά μου. Φορούν το χακί για την Ελλάδα μας. Χαρά μου και καθήκον μου είναι να τα φροντίζω". Όπως όλοι οι ξεριζωμένοι από τον τόπο, όπου, γεννήθηκαν, η Βασιλική Λαμπίδου τίμησε καθετί ελληνικό και η σημαία ήταν για κείνη η δική της αποστολή.

α. Η εφημερίδα "ΒΗΜΑ" και το δημοσίευμά της για την βράβευση
Η πανελλαδική εφημερίδα το "ΒΗΜΑ" με τον παρακάτω τίτλο: "Η Ακαδημία τίμησε την ανθρωπιά" αναφέρει: Η ανιδιοτέλεια, η αφοσίωση σε υψηλά ιδανικά, η αυτοθυσία, ο ακαταπόνητος αγώνας για την αποκάλυψη ιστορικών τεκμηρίων και η πολιτιστική προσφορά τιμήθηκαν χθες από την Ακαδημία Αθηνών στην καθιερωμένη ετήσια τελετή. Στην πανηγυρική συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία εκτάκτως πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του πανεπιστημίου Αθηνών, η κορυφαία τιμητική διάκριση δόθηκε στην κυρία Βασιλική Λαμπίδου, την 104χρονη "γιαγιά" των στρατιωτών που υπηρετούν στα σύνορα του Έβρου, στην περιοχή των Μαρασίων. Η κυρία Λαμπίδου, επονομαζόμενη η κυρά των Μαρασίων, όλα αυτά τα χρόνια μαγειρεύει το φαγητό των στρατιωτών του φυλακίου, πλένει τα ρούχα τους και φροντίζει να υψώνει καθημερινά την ελληνική σημαία, σχεδόν πάνω στην........

© Xronos