Çünkü çiçek ile çöp arasındaki farkın onlar için önemi yoktur. Yegâne şiarları “konmak” ve hayatının rutinine devam etmektir.

Aslında bu söz “aşklar” için de geçerlidir. Sizin için her akşam hamur yoğuracak kızları bırakıp “Ay tırnağım kırıldı” diyen kızlara koştunuz ve onlar kıymetinizi bilmedi. Eve her akşam sizin için alın teriyle kazandığını ve emeğini getirecek adamları bırakıp magandalara koştunuz ve sonunuz adliye koridorları oldu. Çiçeklerin daha güzel olduğuna ikna olmadınız. Baktınız, görmediniz.

Kimseyi “sineğe” benzetme niyetinde değilim, lakin ruhu sinekleşmiş olanları görüyoruz.

Merhum şairimiz Abdurrahim Karakoç'un “zındıklara” yazdığı, “Mıgırdıç'ı sever de Osman'ı sevmez. İti, domuzu sever, insanı sevmez. İster ki yüz üstü çökertilsin Türkiye. Ekmeğini yer amma vatanı sevmez” dizelerinde hayat bulan hakikat hâlâ güncelliğini muhafaza ediyor.

Türkiye’de yaşayıp “aşağılık psikolojisini” üzerinden atamamış olanları uyandırmak elzemdir. Hatta kutsal görevdir. Ya uyanmazlarsa? Bu durumda kendi “matrixlerinde” yaşamaya devam ederler. Başkalarının tasarladığı ve yaşadıklarını zannettikleri bir dünya!

Tabakhaneye gül götürdüklerini zannederler, oysa ellerinde tezek vardır.

“DIŞ SİYASET”

Türkiye’nin kimsenin övgüsüne ihtiyacı olmamakla beraber yeniden dünya sahnesinin parlayan yıldızı olduğunu görüyoruz. Yıldız olmak yetmez, güneş olmalı; âleme nizam veren güneş!

İsrail “ilk kez” korkuyor. 77 yıl sonra ilk kez “gerçek bir orduyla” karşılaşmak üzereler!

Bu korkuyla daha vahşileşiyor.

Yaptıklarının hesabını verecek.

Açıkça yazıyorum. Golan Tepeleri’nden kaçacaklar. (Daha önce İsrail’in sınırına yaklaşacağız demiştim, o aşama geçildi. Ordayız.)

Yazdığım mevzular “kaynaklarımdan müstakil” değildir, bilakis onlarla aynı düzlemdedir.

“Su kuyuları” sıkıntısı çıkınca pek çok İsrailli işgal ettiği alanları terk ederek Avrupa’ya gidecek.

İsrail adım adım sona yaklaşıyor. Henüz düğümün ilk ilmeği atılmadı. Ancak........

© tv100