Türkiye siyaseti yıllardır kutuplaşma ekseninde analiz ediliyor. Ancak bu kutuplaşmanın arkasında yatan daha derin bir ayrım var: statik seçmen ile dinamik seçmen arasındaki fark.

Statik seçmen, siyasal tercihini yıllar içinde sabitlemiş, belirli bir partiye ya da ideolojiye sıkı sıkıya bağlı olan seçmen tipidir. Bu seçmen grubunun tercihi genellikle değişmez. Kimlik merkezlidir. Siyasi tercihini parti kimliksel aidiyete göre belirler. Siyasal aidiyeti bir inanç gibi yaşar: “Bizden” ve “onlar” ayrımına daha yatkındır. Muhalefet ya da iktidarda olmak davranışını fazla etkilemez: Oy verdiği parti yanlış yapsa da sorgulamaz desteğini sürdürür.

Dinamik seçmen ise siyasal tercihini her seçimde yeniden değerlendiren, adaylara, ekonomik koşullara, güvenlik algısına, hizmet performansına veya güncel ihtiyaçlara göre oyunu şekillendiren seçmen tipidir. İdeolojik saplantıları yoktur. Parti aidiyeti düşüktür; performansa ve beklentiye göre oy verir. Sosyoekonomik değişimlerden etkilenir. Siyasal kampanyalara, medyaya, lider imajına daha duyarlıdır. Türkiye’de iktidarları değiştiren yani değişimi mümkün kılan, seçim kazandıran da bu seçmen grubudur. Çünkü bu seçmen sorgulayan “karar değiştirebilen” değişime açık, yani siyaseti etkileyebilen, iktidarı belirleyen taraftır.

AK Parti seçmeninin büyük bölümü “dinamik seçmen” profiline giriyor. Bu profil ideolojik sertlikten çok pratik düşünceye, ihtiyaçlara ve karşılıklı etkileşime dayalı bir yaklaşımı benimsiyor ve sosyal ilişkileri güçlü, karşıt fikirle temas kurma konusunda daha esnek bir tutum sergiliyor.

Geçtiğimiz günlerde Prof. Dr. Behçet Yalın Özkara’nın 11.311 kişiyle gerçekleştirdiği anket bu bağlamda çarpıcı bir asimetriyi işaret ediyor. Anketin ana temasını, CHP ve AK Parti seçmenleri arasındaki sosyal mesafe oluşturuyor. Anket sonuçları bize, AK Parti seçmeninin v,9’unun CHP seçmeniyle samimi........

© tv100