Önce şu dağınıklığı gidereyim, baksana masam dağınık. Saçlarım dağınık. Odam çok dağınık.

Off... Kitaplarım, giysilerim, eşyalarım… Her şey birbirine karışmış.

Sahi yalnızca bunlar mı dağınık?

Peki ya düşüncelerin?
Kalbin?
Hayallerin, gözlerin, zamanın?
Cümlelerin, hatıraların, hayatın?
İç dünyan? Ruhun?
Gecen bile dağınık, farkında mısın?

DIŞARIDA NE VARSA İÇERİDEN YANSIR. Masanın üzerindeki karmaşa, zihninin raflarında sıralanamamış düşüncelerinle konuşur. Katlanmamış giysiler, bastırılmış duygularına benzer. Açık kalan kitaplar, yarım kalan cümlelerin kadar sessiz ama bir o kadar da gürültülüdür.

BİRİKTİRDİKLERİ DEĞİL, BIRAKAMADIKLARI YORAR İNSANI EN ÇOK.

"Toparlanmam........

© Turktime