O gün Nietzsche sınıfa girdiğinde elinde zincirler vardı. Ben doğal olarak, insanlığın felsefi tarihine değil; direkt can güvenliğime odaklandım.

“Hocam pranga metaforuna mı geldik, yoksa bugün gerçekten zincir mi takacağız?” dedim.
Nietzsche, pazarlık payı bırakmayan o “Evrim sizi yarı yolda bırakmış” bakışını attı:
“Evlat önce zincirlerini fark etmen gerekir.”
Ben de tamamen samimi bir panikle:
“Hocam ben sabah bisiklet kilidini bile çözemedim. Zincirle ilişkim toksik,” dedim.

Nietzsche gözlerini kapadı. Sanki içinden, “Bu çocuğu kim kaybettiyse ben buldum” diyordu.
“İnsan özgür doğar ama her yerde zincirlere vurulmuştur. Rousseau böyle derdi.”

Ben o anda az kalsın bilgiçlik kasacaktım, sonra durdum. Bilmediğim ortaya çıkar diye temiz bir cehaletle sordum:
“Rousseau kim hocam? Zincir ustası mı?”
Nietzsche’nin çıt damarlarından biri attı.
“Hayır! Düşünür.”
Ben rahatladım.
“Heh tamam, düşünürse onun da kafası ağrıyordur. Siz iyi anlaşırsınız.”

Nietzsche, elindeki zincirlerle yavaşça üzerime yürümeye başladı.
O yürüdükçe ben geri geri gidiyorum. Duvara doğru…
Kısmetse az sonra felsefeye gömüleceğim.
“Hocam ne oluyor?”
Ses yok.
“Hocam 'Tanrı öldü' falan deyin bari de ortam yumuşasın!”
Hiçbir şey yok.
“Hocam en azından 'Üstüne alınma' gibi bir cümle kurun!”

Ben kendi kendime “Çabuk müdahale et yoksa zincirli düşünür belgeseline dönüşeceksin,” dedim.
“Hocam sakallarınız çok uzamış.Tıraş mı olsak?”
Nietzsche kıpırdamıyor.
“Vallahi o sakalların altında altyazı gibi duruyorsunuz hocam!”
Nihayet durdu.
Sakallarını sıvazladı ve dedi ki:
“O sakallar olsa olsa noktalama işareti olur.”

Ben içimden “Nihilizm artık espri de yapıyor, vay arkadaş,” dedim.
Sonra kendimi tutamadım:
“Hocam, bende değil ama sizde güzel gelişmeler var.”

Nietzsche’nin kaşı yavaşça kalktı. Tahtaya adeta bir cezayı yazıyormuş gibi sertçe yazdı:
ÖZGÜRLÜK NEDİR?
Ben hemen pozisyon aldım: Eller arkada, duruş dik, yüzümde “Bugün Nietzsche’nin gözüne girmeliyim” ifadesi...
Parmak hesabına başladım.
“Hocam,” dedim, “Özgürlük sekiz harfli, üç heceden oluşur.
‘-ler’ takısını getirince çoğul olur: Özgürlükler.
Yani hocam, istenirse paylaşılabilir bir şeydir!”

Nietzsche’nin beyniyle gözleri arasında kısa devre yaşanıyor gibiydi..Tam olarak “Tanrının öldüğü........

© Turktime