Korku… Herkesin bir kenarına gizlenip beklediği, adı fısıltıyla anılan bir duygudur. Ne zaman bir adım atacak olsak, ayağımıza takılan görünmez zincir, yüreğimizde yankılanan ürkek bir fısıltıdır. Ancak korkunun hakikati, onu uzaktan seyredenin değil; tam kalbine yürüyenin yüreğinde açığa çıkar.

İnsan, çoğu zaman korkularını susturmak için kaçmayı seçer. Karanlıktan, başarısızlıktan, reddedilmekten, yalnızlıktan ve ölümden... Fakat her kaçış, korkuya verilmiş bir ödün gibidir. Çünkü korku, üzerine gidilmedikçe büyür. Adını koymadığımız sürece şekil değiştirir, gölgeler gibi uzar ve karanlıkta devleşir.

Bir korku filmi izlediğinizi düşünün. Perdenin ardındaki belirsiz ses, odadaki sessizlikten daha korkutucudur. Çünkü bilinmeyen, zihnimizde büyür. Oysa kahraman perdeyi araladığında, artık korkunun bir adı, bir yüzü olur ve........

© Turktime