Ama... bebe... be... ben...
Uygunsuz nefes tespiti.
Kara Defter’e kaydedildi.
Daha “ben” demeye kalmadan…
Bir yerlerde bir zımbanın sesi duyulur:
– Çat!
Siz hâlâ "ben"i bitirmeye çalışıyorsunuzdur. Üzeriniz çizilir, kara defter güncellenir.
Belki yüzünüz fazla asıktı veya fazla güldünüz, belki de sadece... Vardınız.
Herkese bir kulp, herkese bir çizik...

Bazı insanların hayatı sanki bir muhasebe defteri gibi işliyor, fakat bu defterin sayfaları bembeyaz değil; kömür gibi kara ve ne acıdır ki, bu defteri tutanlar hesap kitap yapmıyor, insanları çiziyor.

Kiminin yürüyüşü fazla özgüvenli gelir, bir çizik. Kimi sessizce güler, “Soğuk biri bu” der, bir çizik daha.
Kahkaha atanı “hafif”, az konuşanı “soğuk”, çok konuşanı “yüzeysel” bulur.
Bir “x” daha, bir “-” daha…

Allah aşkına bu ne biçim defter? Sayfaları siyah, kalem kömür, niyet kapkara...
O defter, insanlık ajandası değil. Bir yargı listesi ve her satırda bir isim silinir, çoğu zaman o ismin haberi bile........

© Turktime