Issız bir yol. Araba bir anda durur. Panik yok ama hafif bir iç geçirme var: “Tam da şimdi mi?”
Evet, şimdi. Çünkü hayat hep tam da "şimdi mi?" dediğimiz anda olur.

Neyse,
Arabadan inersin, kaputu açarsın. Bir yerlerine bakarsın ama o yerler sanki başka gezegenden gelmiş gibi durur. Motorun içinde sanki gizli bir evrende yaşayan minik uzaylılar var da, biz onların dilinden hiç anlamıyoruz.

Derken bir umut, el kol hareketleri... Ama yok, uzaktan gelen araba seni fark eder ancak "Benlik değil" diyerek yoluna devam eder. Çünkü bazı arabalar sadece geçmek için vardır. Bazı insanlar da öyledir. Sana yardım etsin diye değil, sabrını ölçmek için geçerler hayatından.
(Bu laf sokmalar da çok güzel oluyor ama, değil mi?)

Eyvah! Telefon da çekmiyor. Tabii ki çekmez. Çünkü dramatik yapının doruk noktasındayız!
Hava da kararmaya........

© Turktime