– Dünya dönüyor!
– Ne?
– Dönüyor işte, dönüyor!
– Ne yani... Dursun mu?
– Neden bahsediyorsun? Dönüyor diyorum.
– Neden bahsedeceğim, ben de "Dursun mu?" diye soruyorum.
– Dönmesin, dönmesin!
– Haklısın... Çok dönüyor bu ara. Geçen gün ben de mutfakta dönerken dolaba çarptım, empati kurabiliyorum.
– Ben "Dünya mı dönüyor?" dedim.
– Evet, öyle söyledin.
– Ben aslında başka bir şey demek istemiştim.
"Başım dönüyor" diyecektim, evrensele bağladım, karıştı…
– Aaa, bak şimdi her şey yerine oturdu.

İşte hayat tam da böyle bir yanlış anlaşılmanın içinde akıyor: Dünya dönüyor, evet, ama başı dönen biziz.

Her gün bir yerden bir yere savruluyoruz. Bazen gerçekten fiziksel olarak, ama çoğu zaman zihinsel olarak. O kadar çok dönüyoruz ki,........

© Turktime