Evin çaycısı
“Bir çıkış yolu ver Allah’ım” diyen iç sesi varken, dışarıya karşı kafasını öne eğen itaatine eşlik eden suskunluğunu sunar..
İşitilen, sadece ayak sesleridir. Terlikleri, fazla yere çarpmayan seçilmiştir. Birisi hizmetlerine olur da “teşekkür ederim” derse, sadece utanarak hafifçe gülümser ve hemen yanda onu bekleyen kişiye tepsisindeki çayı uzatır.
Gonca gibidir. Açılmaz..
Muhteşem güzelliği gizlidir. Çok dikkat çekmeyen kıyafet seçimleri ve en fazla kalem çektiği gözleriyle, kimsenin kendisini uzun uzun seyredebildiği birisi olmaz. Bir başkasının burnuna değmeyecek kokusuz sabunlar kullanır. Üzerinden herhangi bir koku çıkmaz.
Dinlenmek, lugatına girmeye yüz bulamaz..
Yeri, sandalyenin ucudur. Yani bu........
© Turktime
