Dünya, giderek derinleşen bir boşlukla örülüyor. Bu boşluk ne gökyüzünde ne de okyanusların derinliğinde; insanın ruhunun içinde açılan, anlamdan kopuk bir oyuk. Zamanın hızla aktığı modern çağda, bu oyuk çoğu zaman para ile doldurulmaya çalışılıyor. Para, bir ölçü aracı olmaktan çıkıp, hayatın tek geçerli değerine dönüşüyor. İnsan ilişkileri, emek, hatta umut bile artık piyasanın kurallarına tabi kılınıyor.

Teknolojinin yükselişi bu paradoksu daha görünür kılıyor. Bir yanda yapay zekâ, uzay araştırmaları, genetik mühendislik ve robotik devrim; diğer yanda insanın ruhsal gerilişi, yalnızlığı, anlam krizleri. İnsanlık, maddi ilerleme ile manevi çöküşün aynı anda yaşandığı bir çağda, kendi kendine yabancılaşıyor.

Burada ilginç bir karşılaştırma beliriyor: İnanan toplumların modern anlamdaki geriliği ile inanmayan toplumların teknolojik ilerleyişi. Birçok coğrafyada inanç, ahlaki ve........

© Turktime