Sabah alarmı çalmadan gözümüzü açıyoruz artık. Çünkü biz uyanmasak bile 'ekranlarımız' uyanıyor. Mesajlar, bildirimler, haber akışları… Sanki dünya “Hadi kalk, yetişmen gereken çok şey var!” diye omzumuza dokunuyor.

Bir zamanlar sabah dediğin sessiz bir hazırlıktı. İnsan çayını karıştırırken kendi düşüncelerini duyardı. Şimdi daha ilk yudumu almadan telefon elimizde; zihnimiz ise güne başlamadan yorulmuş oluyor.

Dijital çağın bize sunduğu bu hız, fayda gibi görünse de görünmeyen bir yük yüklüyor. İnsan zihni, bu kadar hızlı akan bir çağ için yaratılmadı aslında. Eskiden bilgiye ulaşmak zordu, bugünse kaçmak zor. Akış bitmiyor, ekran durmuyor, dünya susmuyor. Bilim insanları buna “infobezite” diyor. Yani bilgi fazlalığı. Nasıl ki fazla yemek midemizi yoruyorsa, gereğinden fazla bilgi de zihnimizi yoruyor.

Sosyal medya da cabası… Bir gösteri alanı gibi. Herkes orada ama kimse gerçekten orada değil. Sürekli haberdar olma baskısı, bir şeyleri kaçırma korkusu, başkalarının hayatını izlerken kendi hayatını sorgulama hâli… İşte bütün bunlar, adı konmamış bir yorgunluk oluşturuyor: “Sosyal ağ yorgunluğu...” Arka........

© Türkiye