Geçen hafta sonu havalar güzel olunca deniz kenarına gidip biraz rahatlayayım dedim. Gidince gördüm ki birkaç bin kişi de benimle aynı şeyi düşünmüş. Hâliyle arabayı park edecek yer bile kalmamış. Canım biraz sıkıldı ama “Elbet bir yer bulurum” diyerek tur atmaya başladım. Benimle birlikte atmaca gibi dolaşan başka arabalar da vardı. Tampon tampona boşlukları süzüyor, hamle için fırsat kolluyorduk. İlk turda arabayı park edebileceğim bir yer gördüm. Arabayı kaldırıma sıfır bir şekilde yanaştırıp indim. Ama içim rahat etmedi çünkü yol çok daralmıştı. Ben de tekrar araca binip turlamaya devam ettim. İkinci turda aynı yerden geçerken, biraz önce benim ayıp olur diye park etmediğim yere bir aracın park ettiğini gördüm. Moralim bozuldu. “Biz gelip geçen arabalara rahatsızlık vermeyelim diye duyarlı davranalım. Şu münasebetsizin yaptığı işe bak!” diye söylendim. Üçüncü turda bizim münasebetsizin arkasına iki kişinin daha park ettiğini gördüm. Yol, aynayı kapatmasalar geçemeyeceğim kadar daralmıştı. Ama üç aracın arka arkaya sıralandığı o kaldırım kenarı, o anda gözüme daha park edilebilir bir alan gibi........

© Türkiye