Türkiye, 27 Mayıs 1960 tarihinde demokratik seçimlerle göreve gelmiş Adnan Menderes hükûmetine karşı bir darbeye sahne ve şahit oldu. Bu, kökleri Osmanlı İmparatorluğu’na kadar giden darbeciliğin cumhuriyet dönemindeki ilk ve o zamana kadarki en açık yansımasıydı. Darbeciler, kendi hâline bırakılan seçmenlerin genellikle yanlış -yani CHP dışındaki- partileri seçtiği endişesine dayanan ve buna karşı tedbirler alan bir anayasa yaptırttı. Bu anayasa demokratik iktidarın alanını atanarak göreve gelen silahlı memurlar ve müttefikleri lehine olacak şekilde daraltmaktaydı. Bu çerçevede yapılan düzenlemelerle yürütme geleneksel parlamenter sistemdekilerden farklı olarak iki parçaya ayrıldı. Cumhurbaşkanlığı bürokratik vesayet odaklarının uzantısı ve temsilcisi olarak planlandı ve yapılandırıldı. Bunun adımlarından biri cumhurbaşkanı olabilmenin milletvekili olabilmeye nispetle daha ağır şartlara bağlanmasıydı. Bu şartlar arasında cumhurbaşkanlığına aday olacakların üniversite mezunu olması şartı da vardı. 1961 Anayasasına göre, cumhurbaşkanı halk tarafından değil TBMM tarafından seçilecekti. Memlekette o tarihte çok az üniversite vardı. Bu üniversitelerde genellikle “üst”........

© Türkiye