Türkiye’de ilginç bir kültürel durum ve tutum var. Bu, muhtemelen, diğer ülkelerde de karşımıza çıkabilecek bir fenomen, ama, sanırım, Türkiye kadar ağırlıklı ve yoğun olarak değil. Bu da insanların sevdikleri, önem ve değer verdikleri bir şeyi abartmaları ve her şeyin temeli hâline getirmeleri. Ondaki eksiklik ve yanlışlıkları görememeleri. Her iyi şeyi ona atfetmeleri ve onu bir tür cennetle, mutlak iyiliğe giden yolla özdeşleştirmeleri. Buna paralel olarak sevdikleri şeyi eleştirenleri kınamaları, lanetlemeleri, hatta eleştirileri zora dayanarak veya hukuki yollarla engellemeye çalışmaları... Ülkemizde bununla ilgili tipik bir örnek cumhuriyet kavramı üzerinden verilebilir. Cumhuriyetseverliği ‘cumhuriyetperestliğe’ çeviren bazıları hayattaki tüm iyiliklerin ve güzelliklerin cumhuriyetten kaynaklandığına ve cumhuriyetin asla yanlış ve kötü bir şey yapmayacağına inanıyor. Bu yüzden, mesela 29 Ekim kutlamalarında, saçma sapan, akla ve mantığa aykırı, bazen komik ve hakikate ters mesajlar verilebiliyor. Oysa, alana ve tarihe bakıldığında cumhuriyetlerin otoriter, totaliter ve demokratik olabildiği görülüyor. Dolayısıyla, cumhuriyet fikri kendi başına bir iyiliği temsil etmiyor. Hatta birçok kötülüğün temelinde yatabiliyor. Söz gelimi........

© Türkiye