Spor, insanın fiziki, sosyal ve psikolojik sağlığını iyileştiren, kişiliğin oluşumuna katkı sağlayan, kişiler, toplumlar ve uluslar arasında dayanışma, kaynaşma ve barışı sağlayan, belirli evrensel kurallara göre rekabet ölçüleri çerçevesinde yapılan, yarışmalı ve eğlenceli etkinliklerden oluşan, insani değerlerin yüceltildiği bir yetenek alanıdır.

Tarihsel geri plana bakıldığında spor dünyada çeşitli şekillerde insan hayatında hep olagelmiştir. Türklerde “er meydanı”, “ok meydanı”, “cirit meydanı” ve diğer spor meydanları; yiğitliğin, cesaretin, dürüstlüğün, yardımseverliğin, mertliğin ve cömertliğin gösterildiği meydanlardı. Bu meydanlarda sporcular, kin ve nefret duygularından, kötü huylardan uzak, sporun kural ve kaidelerine uyarak, manevî ödülü düşünerek spor ahlâkıyla yarışırlardı.

Türklerin töresinde sporcuya spor ahlakı önce ailesinde sonra usta çırak ilişkisi içerisinde spor hayatında eğitim yoluyla kazandırılırdı. Kazanmanın ötesinde üstün yeteneklerini geliştirmeyi, yarışmayı ve başarmayı, sportmenliği (fair-play) ahlaki değer olarak benimserlerdi.

Spor ahlakı; psikolojik, sosyal, politik ve ekonomik ilişkilerin bütünü olup kendisine, rakibine, hakemlere, izleyicilere, topluma ve hatta insanlığa saygıya dayanan içselleştirilmiş bir hayat görüşüdür.

Sporcular toplum önünde olan insanlardır. Bu bakımdan kendisine olduğu kadar topluma ve insanlığa karşı da sorumlulukları vardır. Sporcunun, kural ve kaidelere uymak,........

© Türkgün