Şampiyonluk yarışında Galatasaray ile Fenerbahçe arasındaki rekabetin dozu artarken maalesef her geçen gün “organize sözlü şiddete” maruz kalıyoruz. Dili sopalı olanın alkışlandığı ortama sürüklenmek, iki kulüp taraftarlarının veya sağduyulu futbolseverlerin kaderi midir? Futbol hemen hemen her maç hakemle fitili ateşlenip sosyal medyada kitleselleştirilen, basın sözcüleri ve basındaki temsilcileriyle harlanıp sonraki oyuna dek başkanlar başta olmak üzere ana aktörlerin meydan okumalarıyla alev topuna dönen bir tehlikeli silaha dönüştü. Ülkece “barışla herkes kazanır” mottosunu sahiplendiğimiz şu günlerde nasıl futbolda savaşa doğru sürükleniyoruz?

35-40 yıl önce, en sert rekabet, yarı yarıya tribünlerin birbirinin tezahüratını bastırma yarışıydı. Belki de her şey misafir seyircinin %5’e indirilmesi ile başladı. O gün güzelliğini kaybetti, bu oyun. Ve her geçen zaman ne ektiysek onu biçtik. Futbol sadece futbol olmaktan hiç bu kadar çıkmamıştı açıkçası. Türk........

© Türkgün