Şeker pancarı sadece sofra şekeri değil; küspeyle hayvancılığa yem, melasla alkol/maya ve biyoyakıt üretimine girdi sağlar. Münavebede toprağı dinlendirir, ardından gelen üründe verimi yükseltir; 1 dekarın yıllık oksijen üretimi 6 kişinin tüketimine denktir. Kısacası şeker pancarı; gıda güvenliği, kırsal istihdam ve sanayi için “çekirdek” bir kaldıraçtır.

Ülkemizde şeker, 33 fabrikada üretilir: 15’i kamu (Türkşeker), 18’i kooperatif/özel. Bu omurga, tarladaki emeği piyasaya ve tüketiciye kesintisiz aktarabilmenin teminatıdır.

ÇİFTÇİNİN BEKLENTİSİ NEDEN KARŞILANAMADI?

Tarladaki gerçeklik şu: Son iki sezonda girdi kalemleri birlikte ve hızlı arttı; toplam maliyetin yarısı bir tek enerji değil, diğer girdilerle birlikte oluşuyor. Bu nedenle, sahada asgari 3,0 TL/ton; gönülde 3,5-4,0 TL/ton bandı dillendiriliyordu. Açıklanan 2.975 TL/ton (16 polar) bu psikolojik eşiği aşmadı. Polar primi önemli ama teslim zamanı/şeker oranı her üretici için aynı avantajı yaratmıyor.

Bazı ürünlerin 2025 yılı açıklanan fiyatlarıyla karşılaştırıldığında: Ortalama alım fiyatı 2024’e göre Buğday, yüzde 45,9. Arpa, yüzde 51,7. Mısır, yüzde 22,8. Yaş çay, yüzde 33,9. Fındık (Levant), yüzde 50. Fındık (Giresun), yüzde 50,5 artış oranları yaşanırken; Şeker pancarı (16 polar, kota primi dâhil): Yüzde 25,3. (2024: 2.375 TL/ton 2025: 2.975 TL/ton, her 1 polar = 178,75 TL/ton.)

Türkiye Ziraat Odaları Birliği (TZOB) haber bülteninde; geçen........

© Türkgün