Ne çok istemiştim oysa ki senin destansı aşk dirilişine sırt çıkmayı, özgürlüğüne gebe bilmem kaçıncı kavgana dağ olmayı, ne çok hayal etmiştim zamansız patlayan inatçı fırtınalarına sığınak olmayı, bana küs, yüreğime kırgın, korkularıma öfkeli, ölü sevici çapulcu yedi düvelin tuzak kurduğu umudumun nazenini, su kadar sevdiğim, deli dolu yaşayan baş belalım. Senden başka kim bilebilir ki Tanrı güneşle kavgalı bir çocuğun bir defa bile hedefini sekmemiş sapanından atılmış bir taş, Rüstemi savaşan gözü kara bir yiğidin seksen altı okkalı gürzü ile uçsuz bucaksız Viranşehir ovasında un ufak olmuş bir gülle, en çok da ölümsüz aşkının büyüsüne yenilmiş Derwêşê Evdî’nin, illa ki Ezdaî rüzgarın can yoldaşı asil Hetban’ın, bir gece ansızın talana çıkmış tavuk hırsızı kurnaz Gêsî haydutlarına, bir de eşek hırsızı dangalak Romî çapulcularına inat canı ile kutsadığı bir avuç toprak, ama senden öte, senden uzak, sensiz geçen sonbahar yağmurunun yalancı büyüsüne kendini kaptırmamış, oyunlarına teslim olmamış, akıl melekelerini yitirmemiş, insana sevgi kıblesi kaybolmamış inatçı bir budala olmak istediğimi, uykusuz geçen gecelerimin, bitmek bilmeyen yalnızlığımın firari yıldızı, gülistanım…

Biliyorum, bir defa bile beni sana tutsak eden, sana mahkum eden yabani yüreğine dokunamadım, en acısı ise kendi yoluma gidemedim. Tanığıyım son........

© Tigris Haber