Türkiye’nin eğitim sistemi, kronik sorunlarla boğuşuyor: Kalabalık sınıflar, ezbere dayalı müfredat ve genç işsizliği. Zorunlu eğitim, teoride eşit fırsat sunmayı hedefliyor ancak pratikte öğrencileri “standart” bir kalıba sokarken yeteneklerini görmezden geliyor. Bu durum, mesleki eğitimi yeniden düşünmeyi gerektiriyor. Ancak meslek liseleri, ne yazık ki toplumsal önyargılar ve kaynak yetersizliği nedeniyle potansiyelini gerçekleştiremiyor. Peki, zorunlu eğitim yerine gerçek bir mesleki eğitim modeli çözüm olabilir mi?

Zorunlu Eğitim Neden Tıkanıyor?

12 yıllık zorunlu eğitim, 2012’de “nitelikli insan gücü” vaadiyle başladı. Ancak TÜİK’in 2023 verileri, 15-24 yaş arası genç işsizliğinin ’yi aştığını gösteriyor. Üniversite mezunları iş bulmakta zorlanıyor. Bu tablo, zorunlu eğitimin gençleri “hayata hazırlamakta” başarısız olduğunu kanıtlıyor.

Sorun, sistemin tek tipçi yapısında yatıyor. MEB müfredatı, akademik başarıya odaklanırken, matematik veya fen dışındaki yetenekleri görmezden geliyor. Mesleki eğitim alan öğrencilerin oranı @ olsa da, bu okullar “başarısız” öğrencilerin gittiği kurumlar olarak damgalanıyor. Üstelik meslek liselerine ayrılan kaynakların yetersizliği, atölye ve laboratuvarların çağdışı kalmasına neden oluyor.

Mesleki Eğitim: Potansiyel Çıkış Kapısı mı?

Almanya, İsviçre ve Güney Kore gibi ülkelerde mesleki eğitim, genç işsizliğini azaltan bir model. Almanya’daki “ikili sistem” ile öğrenciler hem okulda teorik eğitim alıyor hem de işletmelerde pratik yapıyor. Türkiye’de de benzer bir model, sanayi........

© Tigris Haber